قرص «لیورهرب پلاس ب » ترکیبی از سیلیمارین و ویتامین های گروه ب کمپلکس است. سیلیمارین یک ترکیب سم زدا و محافظت کننده کبد است که اثرات محافظت کنندگی کبد خود را با مکانیسم های مختلفی از جمله اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد فیبروژنز و تاثیر بر روی مسیر های متابولیک داخل کبدی اعمال میکند. سیلیمارین با مهار تشکیل رادیکل های آزاد و یا اتصال به رادیکالهای آزاد اثرات انتی اکسیدانی خود را اعمال میکند. سیلیمارین با پراکسیداسیون چربـــی غشاء های سلولی تداخل کرده نفوذ پذیری غشاء سلولی را تحت تاثیر قرار میدهد و با ممعانت از اتصال سموم به رسپتورهای سلولهای کبدی، این سلولها را نسبت به سموم کبدی غیر قابل نفوذ مینماید.

در حضور استرس اکسیداتیو و نیتروزاتیو، سیلیمارین تشکیل رادیکالهای سوپراکسید و نیتریک اکسید را مهار کرده، از طریق فسفریلاسیون ADP سطح ATP را افزایش میدهــد و از کاهش سطح گلوتاتیون، سوپراکسید دســـموتاز، کاتالاز، گلوتـــاتیون پراکسیدازو گلوتــاتیون پراکسیداز جلوگیری میکند .این اثرات آنتی اکسیدانی سیلیمارین از سلولهای کبد فراتر رفته و در گلبولهای قرمز و لنفوسیتها، سلولهای معده و روده نیز مشاهده شده است. سیلیمارین با تحریک نوکلئوپلیمراز A سنتز پروتئین ریبوزومی را افزایش می دهد و بنابراین توانایی نوسازی سلولی کبدی را افزایش می دهد .

سیلیمارین در درمان هپاتیت حاد و مزمن ویروسی هر دو موثر است .در یک مطالعه روی 29 بیمار مبتلا به هپاتیت ویروسی تحت درمان با سیلیمارین نشان داده شده است که این دارو اثر قابل ملاحظه ای بر سطح بیلی روبین سرم و آنزیمهای کبدی در مقایسه با گروه پلاسبو اعمال مینماید به گونه ای که پارامترهای آزمایشگاهی در مقایسه با گروه پلاسبو بعد از دوهفته درمان بطور قابل ملاحظه ای به حد طبیعی رسید .تیامین برای متابولیسم کربوهیدرات ها ضروریی است .ریبوفلاوین برای تنفس طبیعی سلولی و نیز برای فعال شدن پیریدوکسین و تبدیل تریپتوفان به نیاسین اهمیت دارد. پیریدوکسین به عنوان پیشتاز کوآنزیم های دخیل در متابولیـــسم پروتئین ها ، کربوهیدراتها و چربی ها لازم می باشد. نیاسین آمید نیز جزء دوکوآنزیم ضروری برای تنفس بافتی،گلیکوژنوئیز و متابولیسم پروتئین ها،چربی ها وامینیو اسید ها است. بطور کلی ویتامین های گروه B در بیماریهای انسانی نقش های زیادی ایفا میکنند. اگرچه کمبود هر یک از ویتامینهای گروه B نادر است سوء تغذیه میتواند منجربـــه کمبود این ویتامین ها و عوارض ناشی از آن شود. مصرف ویتامین ها در بیماری های سندرم سوء جذب، بیماری های کبدی از جمله سیروز، بیماریهای مجاری صفراوی، هایپرتیروئیدیسم و عفونتهای طولانی مدت ، سرطان ها و دیابت افزایش میابند. تحقیقات اخیر نیز نشان داده است که در هپاتیت C وB میزان ویتامین های گروه B در بدن کاهش میابد. لذا به نظر می رسد که مصرف این گروه ویتامین ها به صورت مکمل در این بیماری ها و همچنین سایر بیماری های کبدی ضروری باشد.